همه بودند اما نبودند!

بسمه تعالی

به بهانه مراسم تجلیل ازمدافعان حرم وحاشیه های تلخ وشیرین آن

همه بودند.

همه بودند در قاب دوربین های عکاسی.

همه بودند و چه خوب و مرتب ایستاده بودند در کنار هم.

همه بودند حتی دوستان مدافعان حرم.

همه بودند با بوسه های گرمشان که در هوای سرد زمستان بر گونه های مدافعان سر افراز حرم می نشست ، گونه هایی که سالها برای مظلومیت امامشان حسین (ع) اشکها دیده اند.

همه بودند رزمنده شجاع دفاع مقدس که چه مظلومانه تکیه به آجور های زرد حسینیه سپاه ناحیه امام سجاد(ع) داده بودند و نماندند و رفتند.

همه بودند همه مسئولان هم بودند و چه مرتب و خوش پوش و چه حاضر و آماده.

همه بودند و همه مسئولان هم بودند و لنز چشمانشان به دنبال لنز دوربینها بود.

همه بودند و با بودنشان یاد هم رزمانشان ، یاد ترکش هایشان افتادند، یاد خونهایی که به دور از لنز دوربین ها در مقابل چشمانشان بر روی خاک پاک ایران اسلامی ریخته شد.

همه بودند ،صدا ، تریبون ، باند ، بلندگو و..،ولی بودند کسانی که صدای بلند گوی حسینیه سپاه ناحیه امام سجاد(ع) را نمیشنیدند چو نکه گوششان پر بود از رمز شب از صدای خمپاره از فریاد یا زهرا(س) .

آری همه بودند همه و همه بودند حتی دختر دردانه شهید که هنوز سر مزار پدرش نرفته و چه آرام از تاکسی پیاده شد و از همسر خداحافظی کرد و آمد تا رنگ و بوی پدر را از رخسار مدافعان حرم ببیند.

بله، همه بودند همه و همه باهم بودند چون که شما بودیدو هستید .ای مدافعان حرم.

اسدی/7/دی/1394

باشدکه بصیرباشیم وبهانه به دست دوست ودشمن ندهیم به کسانیکه ازاین موقعیت ها به بهانه های مختلف سوء استفاده می کنند . کسانیکه چند صباحی سوار برموج شده وچند صباحی دیگر درزیرهمان موج غرق خواهند شد بدون اینکه خود متوجه شوند واما سوال اینجاست ؟ ما که خود را سردمدار حرکت عظیم این انقلاب وحافظ منافع ودست آوردهای این انقلاب وولایت فقیه میدانیم چرا دراین امرخطیر وماموریت مهم و اصلی خود دچارشک وتردید وتزلزل شده ایم ؟ چرا خودرا وا داده ایم و دست به دامن افراد معلوم الحال شده ایم؟ مگر سوابق این آقایان ، افراد وگروه ها در پرونده سیاهشان ثبت نشده وآنها را مطالعه ومرور نکرده ایم ؟ مگر جلسات مخفی وخارج ازعرفشان درطول سالهای گذشته وحال را فراموش کرده ایم ؟ مگر بی حرمتی ها وبی احترامی های این افراد را دردو سه ماهه گذشته نشنیده ایم که از کرده آنها حتی پیشینیان هم روسفید شدند. مگر شیطنت ها ودغل بازی ها وریاکاری های آنها را نمی بینیم ونمی شنویم ؟ کار دنیا به کجا رسیده است که برای گرفتن آب ونان ومیوه وشیرینی آنهم ازجیب مردم مظلوم ومومن این دیار و برای برگزاری مراسم عمومی بایستی دربرابر اینگونه افراد گردن کج کنیم وبگوییم ناچاریم هوای اینها راداشته باشیم ! حاشا ومباد اینگونه تفکر وعملکرد که اگر چنین بود کسانیکه ازابتدای خلقت بشریت تاکنون همیشه وهمه جا حتی در ادیان واقوام وملل مختلف دربرابر ناملایمات ، ظلم ها ،استبداد وخواسته های نفسانی مقاومت کرده اند و نتیجه آن کشته شدن ، به شهادت رسیدن ویا پیروزی بوده است که الان ازآنها به نیکی یادمی شود کارشان بیهوده وعبث بوده که البته چنین نبوده ونیست ! بلکه ما ازآنها اموخته ایم که همیشه دربرابر زیاده خواهی های اینگونه افراد ضمن حفظ بصیرت وآگاهی خود ، به موقع عکس العمل ازخود نشان دهیم ونگذاریم دربرابر دیدگان مظلومان ودلسوختگان وایثارگران اینگونه افراد وگروه ها جولان بدهند وخود را دایه مهربانتر ازمادر معرفی کنند و برای رزمندگان ،خانواده های شهدا ،جانبازان وآزادگان ازحال وهوای جبهه وشهادت سخن برانند. و سردار وفرمانده نقشه خوان دوران دفاع مقدس ومدافع حرم که هنوز هم انرژی وپویایی دوران جوانی دروجودش حس می شود گوشه نشین باشد وبه جلسه دعوت نشود وازخاطران فراوان تلخ وشیرین خود سخن به میان نیاورد!

کجایید ای شهیدان ؟

کجایید ای سرداران ؟

کجایید ای فرماندهان ویادگاران دفاع مقدس ؟

کجایید ای شهدای مدافع حرم ؟

کجایید ای مدافعان حرم ؟

که جای خالی شما دراین محافل بیشتر از همیشه احساس می شود هرچند درحضور شما این اتفاقات افتاد فقط می توانیم بگوییم شرمنده ایم

که درنبود شما ….

همه بودند واما نبودند آنهایی که باید باشند

نوروزی ساعت 1،50 دقیقه بامداد سه شنبه 8 دی ماه 1394 برابر با 17 ربیع الاول 1437