پایان تراژدی حضوروخودکشی سیاسی امریکا در منطقه

بسمه تعالی

پایان تراژدی حضوروخودکشی سیاسی امریکا در منطقه

ترامپ به زعم خود، به طور مداوم فشار بر ایران را افزایش می دهد؛ فشارهایی که همزمان با غریو شادی تروریست های زخم خورده از ایران است و به این ترتیب جبهه متحد آمریکایی می خواهد بازی با ایران قدرتمند را به پایان برساند. اما همزمان با افزایش این فشارها، بسیاری از تحلیلگران در کشورهای غربی از خود می پرسند، واقعا زمان پایان این بازی فرا رسیده است؟

بازی فشار بر انقلاب ایران 40 سال است که جریان دارد. واشنگتن و متحدانش، خشمگین از پیروزی انقلاب اسلامی ، به روش های مختلف تلاش کرده اند تا روند رشد این انقلاب را متوقف کنند. از جنگ نفتی و تحریم گرفته تا حمله نظامی و تبلیغات منفی رسانه ای؛ اما نتیجه همه این فشارها، قدرتمندتر شدن ایرانی بوده است بطوری که ایران امروز در شرایط سال 1359 نیست

به نظر می رسد که در شرایط فعلی کشور، واشنگتن به دنبال تکرار سناریوی دهه شصت است و همان مدل را برای فشار بر کشورمان به اجرا گذاشته است. در دهه شصت چند عنصر بی ثبات کننده کنار هم قرار گرفت تا سرانجام انقلاب را در وضعیت توقف قرار دهد.

این شرایط عبارت بودند از :

1 – تحریم اقتصادی : در این 40 سال تحریم های اقتصادی نه تنها تخفیف پیدا نکرد، بلکه بیشترهم شد.

2 – تروریسم داخلی : گروه های تروریستی متعدد از شرق تا غرب، ایران را هدف قرار دادند.

3- ایجاد اختلاف داخلی : تفرقه داخلی نیز در طول دهه های مختلف آزموده شد. زمانی جدال چپ و راست در کشور اوج می گرفت ،زمانی هم اصلاح طلب و اصولگرا و حالا که همه نیروهای داخلی به طور متحد عمل می کنند،

4 – هجمه رسانه ای گسترده : که از طریق ایجاد انواع شبکه های ماهواره ای و حمایت از شبکه های اجتماعی مختلف به اوج رسید

5 – جنگ نظامی محدود (ماجرای طبس): امریکا نمی تواند به دنبال حملات محدودی از جنس عملیات در صحرای طبس باشد

6 – در نهایت تجاوز نظامی کوتاه مدت از طریق مدل جنگ های نیابتی : آمریکااز طریق دولت های متحد منطقه ای خود نیز، این پیام را دریافت کرده است که نمی تواند یک جنگ نیابتی دیگر را تجربه کند.

با این حال آمریکا و متحدانش به خوبی می دانند که به دلایل مختلف، وبا توجه به توانمندی های ایران این جنگ نتیجه ای بهتر از حمله نظامی صدام برای آنها به بار نخواهد آورد:

بنابر این صحبت از اپوزیسیون خارج نشین می شود تا شاید نیروهای سیاسی تبعیدی بتوانند بازیگران تئاتر تفرقه در ایران شوند. پیام آوران این روزهای جنگ که ژست مذاکره گرفته و شماره پیام می فرستند، برای عملیات روانی درباره یک جنگ برنامه ریزی می کنند. این همان تیر آخری است که آنها در کمان دارند تا شاید بتوانند روند توسعه کشور را متوقف کنند.

توانمندی های استراتژیک جمهوری اسلامی ایران عبارتند از:

• توان نظامی بالای ایران، هزینه هرگونه درگیری نظامی را برای امریکا و دولت های وابسته به این کشور ،بسیار بالا خواهد برد.
• ایران در منطقه تنها نیست و متحدانی دارد که منتظرند به فرمان ایران، تمام منطقه را تحت تاثیر قدرت خود قرار دهند.
• روحیه بیگانه ستیز ایرانی، نه تنها باعث اتحاد ملی علیه دشمن خارجی می شود، بلکه فرصتی را فراهم می آورد تا در پرتو جنگ احتمالی، مردم همبستگی اجتماعی خود را افزایش دهند و حتی نیروهای گریز از مرکز، به مرکزیت ایران و نظام جمهوری اسلامی گرایش پیدا کنند.
• برگ های برنده ژئوپلیتیک ایران که مثلا می تواند تنگه هرمز را مسدود کند و قیمت نفت را به شدت بالا ببرد.

آمریکا که در همه این 40 سال، آرزوی جنگ نظامی با ایران را در سر داشته و برای آن لحظه شماری می کرده است ،برای تک تک این توانمندی های استراتژیک ایران برنامه دارد.

برنامه دشمن درباره توان نظامی بالای ایران، امریکا به طور هوشمندانه ای سپاه را هدف قرار داده و با بهانه های موشکی و منطقه ای قصد دارد این پیام را منتقل کند که برخورداری از هرگونه توان بازدارنده تدافعی، غیرقانونی است. البته براساس قانونی که آمریکایی ها نوشته اند!

برنامه دشمن درباره توانمندی متحدان ایران درمنطقه ، آمریکا همچنین متحدان ایران مانند حزب الله، حشدالشعبی و حوثی ها را بشدت تخریب سیاسی کرده و با تحریم، در جهت تضعیف آنها کوشیده است. واشنگتن و متحدانش امیدوارند با تحریم طولانی بتوانند آنها را از ایران دور و به متحدان خود نزدیک کنند. شاید مذاکرات اخیر حماس با صهیونیست ها که به واسطه میانجی گری مصر انجام شد را بتوان در این راستا ارزیابی کرد.

برنامه دشمن درباره توانمندی روحیه بیگانه ستیزی : برای روحیه بیگانه ستیزی نیز آمریکا 40 سال است برنامه دارد. ناامید کردن مردم، سیاه نمایی، القای ناکارآمدی، تمرکز بر پرونده های سپاه برای ایجاد بدبینی و… همه و همه راه هایی است برای آنکه مردم از دفاع از خاک و ناموس خود دست برداشته و در برابر آمریکایی ها سرفرود آورند.

و اما برنامه دشمن دررابطه با توانمندی برگ برنده ژئوپلتیک : برای برگ برنده ژئوپلتیک، آمریکا سالها تلاش کرد با حمایت از ادعای امارات بر روی جزایر سه گانه، امکان تسلط کشورمان بر یکی از حیاتی ترین تنگه های جهان را از بین برده و این شانس که بتوان تنگه هرمز را بست، از کشورمان بگیرد.

با این همه، تلاش های آمریکا و متحدانش برای مهار ایران در سالهای اخیر کاملا شکست خورده و همین امر موجب شده تا تهدیدات نظامی آمریکا علیه کشورمان برای رهایی از دامی که خود پهن کرده و در درون آن افتاده است باشد.

ترامپ که با خروج از برجام، ژست سیاستمداری را گرفت که به زودی در راستای منافع ملی کشورش به یک توافق بهتر با ایران خواهد رسید، حالا خود را در وضعیتی می بیند که زمان علیه او در حال حرکت است. او با نقض برجام ،تعهداتی را زیر پا گذاشت که افکارعمومی کمتر از یک سال دیگر و در اوج زمان انتخابات از ترامپ خواهند پرسید به چه خاطر آنها را نقض و اعتبار آمریکا را لکه دار کرده است؟

ترامپ برای این سوال ها پاسخی ندارد .او فقط یک مذاکره می خواهد و وقتی ایران این امتیاز را به او ندهد، او مجبور خواهد بود برای همیشه، تهدید نظامی اش را تمام کند.

آمریکایی ها می دانند که پایان حضور واشنگتن در خاورمیانه فرا رسیده است. درست مانند زمانی که انگلیس، منطقه را ترک می کرد، آمریکا می خواهد از خاورمیانه دور شود، اما مرزهای جدیدی برای خود به یادگار بگذارد و مانع تحقق اهداف منطقه ای امریکا، ایران است .ایران است که نمی گذارد آنچنانکه انگلیسی ها رژیم صهیونیستی را در منطقه متولد کردند، حالا آمریکایی ها هم یک خلافت اسلامی جعلی بنا کنند و با به راه انداختن جنگ شیعه و سنی، جای پای خود در منطقه را محکم کرده و به تجارت سلاح ادامه دهند.

آمریکا مدام چنگ و دندان نشان می دهد بلکه با ترساندن ایران بتواند مهمترین سنگر مقابل خود را فتح کند، اما مقاومت بیشتر ایران، کشورمان را قوی تر و واشنگتن را ضعیف تر خواهد کرد. زمان علیه دونالد ترامپ در حرکت است و رئیس جمهور ایالات متحده این روزها بیش از آنکه از موشک های بالستیک و قایق های تندرو ایران ترس داشته باشد، از عقربه های ساعت می ترسد؛ عقربه هایی که خیلی زود پایان کار او در کاخ سفید را نشان خواهند داد؛ پایانی بی هیچ دستاوردی در سیاست خارجی.

23 خرداد 98