بسمه تعالی
گفتمان انقلاب اسلامی ، حضرت امام (ره) ومقام معظم رهبری
نفوذ : بخش چهارم حوزه نفوذ اقتصادی
مهمترین بسترهای نفوذ اقتصادی را می توان به صورت زیر مطرح کرد:
1. وجود یک اقتصاد وابسته، غیر مولد و رانتیر در کشور
2. پیگیری راهبردهای اقتصادی لیبرالیستی بویژه در خصوصی سازی و خاص سازی بخش های دولتی(خصوصی سازی های بی حد و حصر بخش های اصلی اقتصاد، بخصوص بخش های حاکمیتی مثل انرژی)
3. حاکمیت جریان لیبرال بر بخش های اصلی اقتصادی کشور.
4. اشتیاق بیش از حد مسئولین اقتصادی به ادغام در اقتصاد جهانی و ورود شرکت های چند ملیتی به کشور.
5. اتخاذ سیاستهای برونگرا برای توسعه کشور و نادیده گرفتن اقتصاد مقاومتی و رویکردهای دورن نگر در امر توسعه.
سیاست های نفوذ اقتصادی:
1. ایجاد انتظارات کاذب معیشتی و رفاهی
2. گسیل شرکت های تجاری غربی به کشور و تسخیر نبض اقتصاد ملی و تشدید وابستگی اقتصادی
3. ترویج مصرف گرایی و واردات بی رویه کالا و خدمات مصرفی
4. القای تفکر بهبود وضعیت اقتصادی کشور صرفاً با بهبود رابطه سیاسی با غرب
5. تسهیل تردد نمایندگان اقتصادی و بازرگانی کشورهای غربی در پوشش روابط اقتصادی
6. ایجاد دفاتر پوششی بازرگانی در مناطق مختلف کشور
7. نفوذ و تاثیر گذاری در بخش های انرژی با انعقاد قراردادهای بلند مدت (IPC)
– در این قراردادها منابع اصلی نفت و گاز کشور به مدت 30 سال در همه سطوح به خارجی ها سپرده می شود.
– شرکت ملی نفت دیگر تصمیم گیر حوزه نفت و گاز کشور نخواهد بود. بلکه هیاتی 6 نفره که سه نفر داخلی و سه نفر خارجی هستند، تصمیم گیر اصلی سیاست های نفتی کشور خواهند بود.
– حاکمیت ایران بر میادین نفتی کشور از بین می رود.
– یک الیت نفتی وابسته به شرکتهای خارجی در کشور تقویت خواهد شد که بعد از اتمام قراردادهای نفتی مقدرات نفتی کشور را بدست خواهند گرفت.
8. جذب سرمایه گذاری خارجی و هضم در اقتصاد جهانی
9. توسعه شرکت های غربی و آمریکایی به بهانه کارآفرینی در ایران.
10. تشکیل و تشدید انسجام الیت های اقتصادی و الیگارشی در کشور.
سیاست های سد نفوذ اقتصادی:
1. اجرای کامل سیاست های اقتصاد مقاومتی
2. ممانعت از ایجاد گفتمان غالب سازش و معیشت در مقابل گفتمان مقاومت
3. پرهیز از ایجاد انتظارات بیجا درباره بهبود گسترده و سریع وضعیت اقتصادی و معیشتی پس از توافق
4. مدیریت هوشمند واردات و ممانعت از افزایش گرایش به واردات بی رویه کالاهای خارجی
5. ایجاد ظرفیت های جدید داخلی در حوزه های اقتصادی و تجاری
6. ممانعت از قدرت یابی و افزایش بازیگری غرب گرایان در عرصه های تصمیم گیری اقتصادی
7. مقابله با نفوذ و گسترش الگو های مصرف گرایی غربی
8. افزایش قدرت رقابت پذیری کالاها و صنایع داخلی (قیمت ، کیفیت و کمیت )
9. حفظ روحیه اعتماد ملی به نظام در عرصه اقتصاد ( مقابله با سوء استفاده های مالی ، ویژه خواری ، رانت خواری و …)
10. مقابله با جاسوسی و خرابکاری صنعتی
11. تمرکز بر بومی سازی صنایع نفت و گاز ، هسته ای و فناوری های نوین و پرهیز از سلطه شرکت های خارجی
12. توسعه صادرات غیر نفتی و تنوع بخشی به درآمدهای ارزی کشور
13. تقویت تولید داخلی با جذب سرمایه و فناوری خارجی بجای واردات کالای مصرفی
14. برخورد جدی با عوامل مشروعیت زدا در عرصه فساد اقتصادی
15. کنترل و مراقبت هوشیارانه نسبت به ورود شرکت های اقتصادی آمریکایی
16. تعیین چارچوب مشخص برای حضور شرکتهای خارجی در اقتصاد ایران به منظور جلوگیری از خروج ناگهانی سرمایه از کشور و بحرانآفريني (مدل بحران اقتصادی مالزی)
17. پیشگیری از وابستگی و تبدیل شدن شرکتهای خارجی به تصمیمگیرنده اصلی در پروژههای کلان اقتصادي
18. اجرایی نمودن سیاستهای ابلاغی اقتصاد درونزا و مقاومتی
19. بهرهبرداری از گشایش ایجاد شده در فضای پس از تحریم از طریق سوق دادن ظرفیتهای اقتصادی نهادهای منتسب به نظام (قرارگاه خاتم، بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان امام و …) به تقویت همکاری با کشورهای عضو پیمان شانگهای و بریکس نظیر روسیه، چین، هند، آمریکایی لاتین و …
20. ایجاد ساز وکار نظارتی در عقد قراردادهای خارجی کلان با حضور کلیه دستگاههای نظارتی و امنیتی جهت جلوگیری از فساد و همچنین نفوذ اقتصادی دشمن ذیل شورای عالی امنیت ملی (با حضور سازمان اطلاعات سپاه، واجا، سازمان بازرسی کل کشور، دیوان محاسبات و …)
پایان
حسنعلی نوروزی www.hasanalinorouzi.ir